Alina Szapocznikow będzie miała swoją ulicę w rodzinnym mieście

Urodzona w Kaliszu Alina Szapocznikow z pewnością znana jest artystom i miłośnikom sztuki. Jej nazwisko można znaleźć w każdej książce poświęconej światowej rzeźbie. A o wielkości kaliszanki mówią ceny, za jakie sprzedawane są jej dzieła. Najwyższą, wspomniane już 2 miliony złotych, uzyskał  „Ptak”. W ten sposób kupujący pięciokrotnie przewyższył cenę wywoławczą i pobił rekord ceny rzeźby w naszym kraju.

Uwielbiana w świecie, ale niedoceniona w rodzinnym mieście. Jej zasługi dla światowej sztuki nie przełożyły się chociażby na nazwę ulicy. W listopadzie ubiegłego roku interpelację w sprawie nazwania imieniem Aliny Szapocznikow łącznika między Dobrzecką i Prymasa Stefana Wyszyńskiego złożył Dariusz Grodzński, radny PO, a w styczniu podobny wniosek skierowała Kaliska Inicjatywa Miejska.

Pomysł poparła Rada Osiedla Dobro, ale nie spodobał się wszystkim radnym. Konkretnie Tadeuszowi Skarżyńskiemu z PiS, dla którego socjalistyczne wątki w życiorysie i twórczości Aliny Szapocznikow były sprzeczne z ustawą dekomunizacyjną. - Chodzi o to, aby nie nadawać nazwy ulicy, która mogłaby być potem zakwestionowana i będziemy musieli ją zmieniać - tłumaczy. Sprawa trafiła do IPN, który pozytywnie zaopiniował propozycję nazwania nowej kaliskiej ulicy imieniem urodzonej w naszym mieście rzeźbiarki.

W czwartek, 27 czerwca Rada Miasta Kalisza podjęła uchwałę w tej sprawie. 

Fragment uzasadnienia projektu uchwały: Alina Szapocznikow (1926-1973) – wybitna polska rzeźbiarka. Urodziła się w Kaliszu w rodzinie lekarzy. Podczas wojny była więziona w niemieckich obozach koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau, Bergen-Belsen i Teresinie. Po zakończeniu wojny, w latach 1945-1946, podjęła artystyczną praktykę w pracowni rzeźbiarza Otokara Velimskiego, później studia w Wyższej Szkole Artystyczno-Przemysłowej u Josefa Wagnera. Dzięki stypendium w latach 1948-1950 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. Ciężka choroba zmusiła ją jednak do opuszczenia uczelni w roku 1951 i powrotu do Polski. Kontynuowała pracę artystyczną, początkowo w obowiązującym socrealistycznym stylu („Pomnik przyjaźni polsko-radzieckiej”), ale rozczarowana ograniczeniami doktrynalnymi szybko zaczęła szukać własnej drogi. „Pierwsza miłość”, „Pomnik dla spalonego miasta”, „Ekshumowany”, „Trudny wiek” to rzeźby z lat 50-tych, bardzo wysoko cenione przez krytyków, którymi rzeźbiarka zaznaczyła wyraźną zmianę stylistyczną. W roku 1963 artystka zdecydowała się na stałe zamieszkać we Francji, gdzie mogła uczestniczyć w ówczesnych przemianach w sztuce (nowy realizm, pop-art, konceptualizm). Zmarła we Francji na skutek choroby nowotworowej. Już za życia artystka zdobyła międzynarodowe uznanie. Między innymi została uhonorowana nagrodą Fundacji Copley w roku 1965 oraz w 1972 wyróżnieniem na międzynarodowej Wystawie Rysunku w Moderna Galerija w Rijece. Obszerną prezentację twórczości poza Polską była wystawa „Alina Szapocznikow: Sculpture Undone 1955-1972” w Centru Sztuki Współczesnej WIELS w Brukseli (2011/2012). Na przełomie 2012 i 2013 roku odbyła się wystawa indywidualna ponad 100 rzeźb i rysunków artystki w najważniejszym muzeum sztuki współczesnej na świecie, nowojorskim Museum of Modern Art.

AW, fot. autor