Trzeba cofnąć się do czasów Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Już wtedy na chorągwiach widniały oba kolory, a białego orła na czerwonym tle można zobaczyć na obrazach Matejki czy Kossaka. Jednak historia kolorów narodowych zaczyna się 3 maja 1792 roku. Na uroczystości uchwalenia pierwszej rocznicy Ustawy Rządowej kobiety były ubrane w białe suknie przepasane czerwonymi wstęgami, a panowie wystąpili w biało- czerwonych szarfach. I właśnie te kolory Sejm Królestwa Polskiego w lutym 1831 roku postanowił uznać za barwy narodowe.
Biały i czerwony były kompromisem między barwą białą, którą za narodową uznał August II Mocny a trzema barwami: białą, czerwoną i szafirową, które były symbolami konfederacji barskiej. Biały nie budził kontrowersji. Czerwony wręcz przeciwnie. Na przestrzeni lat, różnymi rozporządzeniami, zmieniał swój odcień. Dopiero w 1921 Ministerstwo Spraw Wojskowych postanowiło, że będzie to czerwień karmazynowa. - Pierwotnie polską barwą narodową był karmazyn, symbol dostojeństwa i bogactwa, uważany za najszlachetniejszy z kolorów - tłumaczy Grażyna Schlender, dyrektor Archiwum Państwowego w Kaliszu.
Barwnik wykorzystywany do produkcji tego koloru był bardzo drogi. Stroje w kolorze karmazynowym nosili tylko dostojnicy państwowi oraz szlachta. 13 grudnia 1927 karmazyn zastąpił cynober. Według ustawy 31 stycznia 1980 roku czerwień na fladze znowu ma odcień karmazynu.
2 maja przypada Święto Flagi Narodowej. Zostało ono uchwalone przez Senat RP 12 lutego 2004 roku. Dziś przypada również Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
AW, int.
Napisz komentarz
Komentarze