W heraldyce kolor biały oznacza srebro albo wodę, czerwony natomiast jest nawiązaniem do ognia i walki. W sensie wartości biel to niepokalanie albo czystość, czerwień odwaga i waleczność. - Po raz pierwszy z flagą i kolorami mogliśmy spotkać się w bitwie pod Grunwaldem. Wówczas Jan Długosz opisał nam, jak ona wygląda, czyli na czerwonym tle biały orzeł – mówi dr Marek Kozłowski, historyk i nauczyciel IV Liceum ogólnokształcącego.
Białego orła na czerwonym tle mogliśmy podziwiać również na obrazach Matejki i Kossaka. - Kolor biały i czerwony możemy uznać za barwy narodowe, gdy po raz pierwszy o tym mówiono w pierwszą rocznicę powstania Konstytucji 3 Maja w 1791 roku. Wówczas panie były ubrane na biało i założyły czerwoną wstęgę. Natomiast panowie założyli biało-czerwoną szarfę. W znaczeniu formalnym sejm Królestwa Polskiego w 1831 roku uznał oba kolory za barwy narodowe – mówi historyk. – Później wiemy, że sejm ustawodawczy, po uzyskaniu niepodległości 11 listopada 1918 roku, zadecydował, że flaga ma kolor biały i czerwony.
To dwa równoległe pasy, z czerwonym odcieniem karmazynu. Kolor czerwieni zmieniono w 1927 roku na cynober. Kolejna zmiana, znów na karmazyn, miała miejsce w 1980 roku. – Wtedy określono również kolor biały, który nigdy nie osiąga 100% bieli – dodaje dr Marek Kozłowski.
Istotny jest również sposób zawieszenia flagi. Kolor biały musi znajdować się na górze, a kolor czerwony na dole. Przy pionowym ustawieniu flagi biel jest po lewej stronie.
Dzień Flagi obchodzony jest w Polsce od 2004. To święto narodowe. 2 maja przypada także Dzień Polonii i Polaków za Granicą.
KB, fot. arch.
Napisz komentarz
Komentarze