Już w czasach Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego oba kolory widniały na chorągwiach. Na obrazach Matejki czy Kossaka można zobaczyć białego orła na czerwonym tle. Historia kolorów narodowych zaczyna się 3 maja 1792 roku. W czasie uroczystości pierwszej rocznicy uchwalenia Ustawy Rządowej kobiety były ubrane w białe suknie przepasane czerwonymi wstęgami a panowie założyli biało-czerwone szarfy. W lutym 1831 roku Sejm Królestwa Polskiego właśnie te kolory uznał za barwy narodowe. Decyzja była kompromisem między barwą białą, którą za narodową uznał August II Mocny a trzema barwami: białą, czerwoną i szafirową, które były symbolami konfederacji barskiej. Biały nie budził kontrowersji. Czerwony wręcz przeciwnie. Na przestrzeni lat, różnymi rozporządzeniami, zmieniał swój odcień.. Dopiero w 1921 Ministerstwo Spraw Wojskowych postanowiło, że będzie to czerwień karmazynowa.
Nie tylko kolor, ale i wymiary oraz sposób zawieszania flagi jest ściśle określony w ustawie. Oczywiście biel musi być na górze, czerwień na dole. Dopuszczalne jest też pionowe zawieszanie: wówczas barwa biała powinna znajdować się po lewej stronie lub przy drzewcu.
2 maja przypada Święto Flagi Narodowej. Zostało ono uchwalone przez Senat RP 12 lutego 2004 roku. Dziś przypada również Dzień Polonii i Polaków za Granicą
AW, fot. KB
Napisz komentarz
Komentarze