Kormorany na Zalewie Pokrzywnickim w Szałem? ZDJĘCIA

Obecność tego gatunku o tej porze roku jest zaskakująca, gdyż zwykle opuszcza on nasz kraj na przełomie października i listopada, a powraca w marcu. Czy zatem ocieplenie klimatu przyczyniło się do tego, że ptactwo to w ogóle nie odleciało do ciepłych krajów, czy po prostu wróciło z nich wcześniej?

Kormoran to dość charakterystyczny czarny ptak z metalicznym połyskiem. Skóra wokół jego dzioba jest żółta. Gdy pływa na wodzie jego ciało jest głęboko zanurzone, a głowa i szyja zadarte wysoko do góry. Upierzenie przemaka i po wyjściu na ląd kormorany muszą długo suszyć pióra, przyjmują wtedy charakterystyczną pozycję z częściowo rozpostartymi skrzydłami. Ich rozpiętość może wynieść nawet od 130 – 160 cm. Kormoran waży od 1,6 do 3,6 kg, głos tych ptaków przypomina przenikliwe krakanie.

Kormorany nurkują, aby zdobyć pożywienie. Ptaki te uznawane są za bardzo żarłoczne. Przeciętnie zjadają od 400-500 gramów ryb dziennie. Są określane podwodnymi drapieżnikami. Preferują żerowanie przy dnie zbiorników z przezroczystą wodą, ale potrafią doskonale adaptować się do różnych typów wód.

Kormorany gnieżdżą się kolinijnie - czasem w kolonii znajduje się nawet ponad 1000 gniazd - na skalistych wysepkach i brzegach morskich. Te, które gnieżdżą się nad wodami słodkimi budują gniazda przeważnie na drzewach, które stopniowo zaczynają usychać od przenawożenia gleby odchodami. Rzadziej gniazda budowane są w trzcinach lub na ziemi. Gniazdo jest zwykle duże z luźno ułożonych gałęzi, w środku wysłane sitowiem, trawami i liśćmi trzcin. Zazwyczaj to samica buduje gniazdo, a samiec przynosi tylko budulec.

W Polsce kormoran objęty ochroną gatunkową częściową.

„Już kormorany odleciały stąd, poszukać ciepłych stron, powrócą wiosną na jeziora” – brzmią słowa piosenki Piotra Szczepanika „Goniąc kormorany”. To, skąd w takim razie spore ich stado wzięło się na Zalewie Pokrzywnickim w miejscowości Szałe, pozostanie tajemnicą Natury.

KB, źródło: wikipedia, fot. Jacek Kołata