Jest to ciekawe a zarazem pomocne rozwiązanie, ponieważ dobrze rozplanowane może służyć przy pielęgnacji ogrodów i trawników przy domu jednorodzinnym.
Jednym z najczęściej stosowanych pomysłów jest bezpośrednie wprowadzanie wód opadowych z dachu do drenażu, a następnie do studni chłonnej, wykonanej z kręgów betonowych.
System odwodnienia tego typu powinien składać się ze specjalnego wpustu rynnowego, odcinka rury pełnej, rur drenarskich, betonowych kręgów studni chłonnej i właściwie dobranych gruntów oraz kruszyw.
Rozmieszczenie drenażu
Prawidłowo rozmieszczona studnia chłonna powinna znajdować się w odległości nie mniejszej niż 3-5 metrów od granic działki i minimum 30 metrów od najbliższej studni wodociągowej.
Drenaż najlepiej rozmieścić na całej długości przyszłego ogrodu, czy trawnika, dzięki czemu będzie dobrze nawodniony. Warto przeprowadzić tzw. drenaż opaskowy, czyli rury drenarskie rozmieścić wokół budynku i w równoległych liniach po całym terenie trawnika, czy też ogrodu.
Zalecana odległość między rurami drenarskimi to min. 1,5- 2 metrów. Natomiast długość pojedynczego ciągu drenarskiego nie może być dłuższa niż 20 metrów.
Rynny powinny włączać się w drenaż poprzez pośredni wpust rynnowy oraz odcinek rury pełnej. Wpust taki ma wbudowaną specjalną kratkę, która po otwarciu umożliwia oczyszczenie rury np. z zalęgających liści. Wpust rynnowy jest konieczny. Jeśli bowiem go nie będzie, szybko dojdzie do zapchania się drenażu, co osłabi jego działanie.
Nie wskazane jest wbudowywanie rur drenarskich bezpośrednio do wpustu. Drenaż, który zbiera wodę z dachu warto oddalić od budynku na odległość 50- 70 cm. Dlatego do wpustu rynnowego podłącza się rurę pełną z kolankiem. Tutaj konieczne jest zachowanie spadku rury 1,0%- 1,5%. Przy doborze średnicy rury, należy wziąć pod uwagę średnicę drenażu. Wówczas zyskuje się pewność szczelności rur.
Wykonanie drenażu
Drenaż zazwyczaj układa się na głębokości 35- 40 cm. Pozwala to na dokładniejsze nawodnienie gruntu. Drenaż nie może przekroczyć 60- 70 cm głębokości, ponieważ zostanie pozbawiony swojej funkcji nawadniającej.
Do wykonywania drenażu stosuje się rury perforowane, które są plastyczne w obróbce, można je łatwo docinać, czy wyginać. Nie ma przy tym potrzeby użycia specjalistycznych narzędzi mechanicznych.
Wskazane, aby rurę drenarską układać w otulinie z gruntu łatwo przepuszczalnego, np. z pospółki rzecznej. Układa się ok. 10 cm pospółki pod rurą i 30 cm nad rurą oraz 10- 20 cm pospółki po bokach. Jeśli rury zostaną ułożone bezpośrednio w piasku, może dojść do ich zapchania.
Studnia chłonna
Istnieje kilka typów konstrukcji studni chłonnych, ale najbardziej popularne studnie chłonne wykonane są z gotowych kręgów betonowych.
Ważne, aby dokładnie znać głębokość zalegania poziomu gruntów przepuszczalnych. Nie wskazane jest m.in. postawienie dna studni chłonnej na glinie, gdyż wsiąkanie wody w grunt będzie zaburzone. Tutaj konieczne stanie się wykonanie badań geologicznych.
Od dołu kręgów nie osadza się na żadnym fundamencie. Kręgi ustawia się na głębokości 2-3 metrów. Zaleca się, aby wylot drenażu znajdował się 20-30 cm ponad warstwą pierwszych gruntów, które wypełniają dolne kręgi.
Na głębokości 20-30 cm poniżej wylotu drenażu układa się dobrze przepuszczalny grunt o grubości ok. 50 cm. Jeszcze głębiej układa się piasek, aż do poziomu gruntów przepuszczalnych.
Rurę drenarską wprowadza się w krąg betonowy na głębokość ok. 10 cm. Zapobiegnie to jej wypadnięciu wraz z upływem czasu. Warto również połączenie to obetonować, aby mieć pewność, że rura nie wyjdzie z kręgu.
Od góry studni zalecane jest ułożenie pokrywy pełnej.
Adam Klisz
Napisz komentarz
Komentarze