- Apelujemy o poszanowanie praw przysługujących pozostałym lokatorom, którzy mają prawo do ciszy i spokoju we własnych mieszkaniach zarówno w dzień, jak i w nocy. Codzienne stukania i tupania w podłogę Waszego dziecka oraz częste krzyki, szczególnie wieczorem, ingerują w naszą prywatność – taki liścik naklejony na swoją skrzynkę pocztową znalazła mama 8-letniego autystycznego chłopca.
Dziecko nie mówi, swoje emocje często wyraża krzykiem. To tylko jeden z wielu objawów autyzmu. Ludzie nie mający wiedzy na temat tego zaburzenia, odbierają autystyczne dzieci jako niegrzeczne i rozpuszczone. A one żyją w swoim świecie, do którego bardzo trudno dotrzeć.
Sąsiedztwo autystycznego dziecka może być zatem uciążliwe. Ale z pewnością pisanie anonimowych listów z ujęciem tylko swoich praw to rażący przykład braku empatii. – Uważam, że to wynika z braku dojrzałości duchowej i braku wyrozumiałości – piszą nam rodzice chłopca. - Teraz traktujemy to wszystko dość powierzchownie. Zbyt dużo było nieprzyjemnych sytuacji, by się nad tą jedną roztkliwiać. Skłoniło nas to do wielu przemyśleń nad ludźmi, tolerancją, wsparciem.
Sprawa poruszyła bardzo Sylwię Baranowską, dyrektorkę Szkoły Podstawowej Specjalnej nr 19 w Kaliszu, inicjatorkę wielu działań dla dzieci i osób z niepełnosprawnościami. - Temat autyzmu jest bardzo często poruszany w sferze medialnej. Organizuje się ogólnopolskie kampanie społeczne, dla cierpiących na autyzm cala Polska ubiera się i świeci na niebiesko, rozdaje się niebieskie balony..…te wszystkie działania powinny przekładać się na zwiększenie świadomości społecznej w temacie autyzmu, ale i konkretne społeczne postawy. Jak widać jest jeszcze wiele do zrobienia w tej sferze – komentuje Sylwia Baranowska. - Nikt nie pomyśli o tym dziecku, dlaczego ono stuka, puka, dlaczego tak się zachowuje, przecież nie robi tego celowo. Dlaczego nikt nie pomyśli o tym, co przezywają jego rodzice? Mają dziecko z dysfunkcjami zachowania, ale muszą sobie z tym radzić, a sąsiad nie dość, że nie wspiera, to jeszcze dokucza…. Osobiście dostrzegam kryzys w sferze międzyludzkich relacji, ludzie wzajemnie się piętnują i często niezbyt trafnie obierają sposób komunikacji… - dodaje.
„Zrozumienie pokona wszystkie bariery” – plakaty z takim hasłem jeszcze niedawno były częścią kampanii organizowanej przez Grupę Wsparcia „Przystań” dla rodziców i bliskich osób niepełnosprawnych, działającą przy Szkole Podstawowej Specjalnej. Jak to z teorią bywa, niektórym trudno ją stosować w praktyce.
Autyzm jest zaburzeniem o charakterze neurologicznym, dotyczącym mózgu i mającym najczęściej podłoże genetyczne. Pierwsze objawy tego schorzenia ujawniaja się już na etapie okresu dziecięgo i trwają tak naprawdę do końca życia. Autyzm cechuje brak reakcji ze strony dziecka na polecenia, brak zabawy z rówieśnikami, trudności z wyrażaniem emocji czy porozumiewaniem się zarówno za pomocą gestów jak i mowy. Często zachowanie autystycznego dziecka odbieramy jako dziwne. Choroba ta ma wiele odmian, zdarza się, że dziecko po prostu się wolniej rozwija - co często mylone jest właśnie z autyzmem. Mimo, że istnieje wiele czynników zwiększających ryzyko autymzu, nadal nie są znane konkretne przyczyny powstawania tej choroby.
Objawy. W typowych postaciach objawy autyzmu pojawiają się przed 3. rokiem życia. Pierwsze symptomy u dziecka obserwują zazwyczaj rodzice – w niektórych przypadkach już w wieku niemowlęcym. Martwi ich to, że dziecko jest za bardzo grzeczne, spokojne, nie wzdryga się na hałas, nie skupia wzroku na wchodzących osobach, a gdy weźmie się je na ręce – sztywnieje. Oprócz tego dziecko godzinami wpatruje się w jeden punkt, np. tykający zegar, nie gaworzy oraz nie rozwija mowy. Zdarza się również, że początkowo rozwój dziecka przebiega prawidłowo, a nietypowe zachowania pojawiają się niespodziewanie.
Podsumowanie symptomów występujących u dzieci autystycznych. Dziecko z autyzmem:
nie uczestnicy w zabawie z rówieśnikami,
lubi samotność,
bardzo rzadko się uśmiecha,
bardziej interesuje się kontaktem z przedmiotami niż ludźmi,
ma mimikę twarzy, która nie wyraża wielu emocji,
zazwyczaj unika kontaktu wzrokowego z inną osobą,
bywa nadpobudliwe i impulsywne,
nie reaguje na swoje imię,
często wpada w agresję bez wyraźnego powodu,
prawie wcale nie mówi, a jeśli już to używa słów nie mających znaczenia,
wprowadza przedmioty w jednostajny ruch obrotowy,
kiwa, obraca się w jednym miejscu bez przerwy,
ma utrudnione kontakty z innymi ludźmi,
jeśli rozmawia - to na jeden temat,
jest nadwrażliwe na dźwięki i dotyk,
czasem nie reaguje na ból,
nie biega w podskokach,
nie ma spontanicznych odruchów.
Agnieszka Gierz, fot. Sylwia Baranowska, pixabay; informacje o autyzmie: http://www.medonet.pl/
Napisz komentarz
Komentarze